-
1 кабыклы
прил.1) с коро́й, име́ющий кору́ (корку, скорлупу, кожуру, кожицу, шелуху, оболочку)калын кабыклы лимон — лимо́н с то́лстой кожуро́й, толстоко́жий лимо́н
юка кабыклы чикләвек — оре́х с то́нкой скорлупо́й
2) неочи́щенный от кожуры́, в "мунди́ре"кабыклы бәрәңге пешерү — вари́ть карто́шку в мунди́ре
3) разг. лубяно́йкабыклы чана — лубяны́е са́ни, кошёвка
••кабыклы бака — см. ташбака
См. также в других словарях:
төш — I. и. 1. Йоклаганда элек үткән нәрсәләрне, вакыйгаларны, кешеләрне кабаттан күрү, кичерү халәте; йоклаганда күз алдына килә торган нәрсәләр, кичерешләр 2. күч. Тормышка ашмый торган, хыялый, чынбарлыкта булмаган нәрсә тур.. ТӨШ ЮРАУ – Төштә… … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге